Proefnotitie: Black Buster - Black IPA

Op de laatste dag van het jaar nog even een goed bier om het jaar mee af te sluiten. Op de een of andere manier lijken er van de goed gelukte bieren altijd veel minder exemplaren te zijn dan van de wat mindere. Van dit bier heb ik er nog eentje gevonden achter in de koelkast. Het gaat om de Black Buster.

Dit bier heeft ook meegedaan met het OBBK en daar scoorde hij niet slecht, het commentaar was dat het wel wat meer bitterheid kan gebruiken. Ik ben het daar deel mee eens, maar het is voor mij bitter genoeg. 

Het bier schenkt in met veel fijn schuim en heeft een diepbruine, bijna zwarte kleur. Het schuim zakt langzaam in en laat veel ringen achter op het glas.

De geur is een mooie combinatie van Amerikaanse hoppen met veel citrus, grapefruit en citroen. Daarachter komt een lichte donkere moutigheid vandaan die het bier iets rokerigs geven. De hoppigheid was een maand na het bottelen sterker aanwezig en helaas alweer iets verdwenen. Dat is het vervelende van veel hoparoma, die moeten jong gedronken worden. 

Bij de eerste slok is er een stevige bitterheid te proeven die uitvloeit in een citrusachtige hoppigheid. De hop geeft een harsige, citrus en kruidige hoppigheid. De bitterheid blijft lang hangen. Zoals het bij een Black IPA hoort, is er van de donkere moutsoorten niet veel te proeven. In het bier zijn donkere, gebrande moutsoorten gebruikt, maar deze geven alleen een licht rokerige en lichte moutbittere smaak af. Dit bier is in alles wel een IPA, met zijn bitterheid en hoppige smaak, de bijdrage van de donkere mouten geven het bier wel een bepaalde twist wat het zeker een stijl maakt die we vaker gaan brouwen. 

Een reinstrijk maken - gist opkweken

Voor de gevorderde brouwer is het mogelijk om met beperkte middelen een gist te kweken door middel van een reinstrijk. De bedoeling van een reinstrijk is het selecteren van enkele gistcellen om zodoende een zuivere stam op te kweken. In dit artikel beschrijf ik de manier waarop ik dit gedaan heb, als experiment en om mijn microbiologie-practica weer eens terug te halen. Er volgen leermomenten en die kan ik meenemen in volgende gistexperimenten.

In het boek 'Yeast' door White en Zainasheff staat een mooi stuk over het reinstrijken van gisten en hoe je hieruit een giststarter kunt maken. Het begint allemaal met een gist(slurry). Hieruit worden enkele gistcellen geselecteerd en verder gekweekt. Als er tijdens het gebruik van een gist een infectie is opgetreden kan je hiermee ook de gist weer zuiver opkweken. Natuurlijk zijn de voorwaarden hiervoor dat je de mogelijkheid hebt om hygiënisch te werken.

Voor de voedingsbodem heb ik de volgende ingrediënten gebruikt:

• 500 ml wort van moutextract van 1040
• een mespuntje gistvoeding
• enkele druppels melkzuur
• 5 gram agar 

Dit heb ik enkele minuten laten doorkoken, zodat de agar daarna goed zal stollen. Het koken heb ik in een Duran fles gedaan in de magnetron. Hierin kan je de voedingsbodem koken, de dop erop draaien en zit je niet met overbrengen in de fles. Doe de fles niet te vol zodat het niet overkookt. 
Voor een optimale desinfectie van het opkweekmedium en de materialen is eigenlijk een snelkookpan/autoclaaf nodig. Hierbij wordt de temperatuur hoger dan 100°C en zullen micro-organismen worden afgedood. Helaas heb ik die niet en heb ik de gebruikte pipetten, platen en reageerbuizen in een hete 2% NaOH oplossing gedesinfecteerd. 

Hierna zijn de reageerbuizen en petrischalen gevuld met de agar. Dit is gebeurd naast een brandende gaspit om zodoende organismen uit de lucht uit te sluiten. Om er helemaal zeker van te zijn dat er niet per ongeluk een organisme is binnengeslopen, heb ik de platen en de buizen nog een paar minuten in de magnetron verhit, totdat het aan de kook was. Daarna nog een paar minuten laten koken. De voedingsbodem stolt wanneer deze afkoelt en vormt een mooie vaste gel. Doordat er in het wort nog wat eiwitvlokken aanwezig waren, zijn deze te zien in de gel. Dat is alvast een verbeterpunt voor de volgende keer. 

Na het stollen is er een zogenaamde strijkplaat gemaakt. Met een entnaald (een staaldraad met een klein oogje) neem je een monster uit de gistslurry. Met de entnaald breng je met een aantal strepen de gist over op de plaat. Door elke keer dwars op de strepen nieuwe strepen te trekken, creëer je losse koloniën op de plaat. In het plaatje rechts is dit te zien (dit is geen plaatje van br. de Watertoren). Uiteindelijk wil je voor een reinstrijk losse koloniën selecteren en daarmee verdergaan. Na een dag kun je al een patroon zien, waar de strepen zijn getrokken. Hier zijn witte puntjes te zien. Na 2-3 dagen op kamertemperatuur zijn wat losse koloniën te zien. Na een aantal dagen kun je hieruit gaan overbrengen op schuine reageerbuizen. Een  van de petrischalen heb ik geen gist in overgezet als een soort blanco. Als deze schoon blijft, heb ik voldoende hygiëne toegepast.

De schuine reageerbuizen zijn gemaakt met dezelfde agar als de petrischalen. Na het vullen van de buizen, leg je de buizen schuin, zodat de agar schuin stolt en er meer oppervlak aanwezig is. Voor het vervolg werk je het beste naast een open vlam van een bunsenbrander of in mijn geval naast een grote brandende gaspit, zodat de lucht steriel is. 

Selecteer op de petrischaal een kolonie die er wit en rond uitziet. Laat doorzichtige of anders gekleurde koloniën zitten. Wanneer er schimmel te zien is, is de plaat eigenlijk niet te gebruiken. Het is een teken van slechte hygiëne.Verhit de entnaald in een vlam totdat deze gloeiend heet is. Steek de punt in de agar om hem af te koelen. Neem daarna een kolonie, je hoeft geen zichtbare klontjes gist te zien. Als je maar ziet dat er wat op zit. Daarna open je de reageerbuis en breng je de naald tot het diepste punt in de buis. Maak dan een heen-en-weer gaande beweging terwijl je naar boven gaat. Na een zichtbare uitgroei van de gist, kun je deze goed afsluiten met bijv. Parafilm of tape en in de koelkast bewaren. De houdbaarheid hiervan is ongeveer 4-6 maanden in de koelkast. Daarna zal er overge-ent moeten worden op nieuwe schuine buizen.

 Naar aanleiding van het praktische gedeelte, zijn er een aantal verbeterpunten naar voren gekomen die in een volgend experiment meegenomen gaan worden. Op de controlebuizen en platen is er na een week geen uitgroei te zien.

Elixer Ale (Hobgoblin kloon)

Op het brouwforum van hobbybrouwen.nl is een initiatief gestart om een kloon van de Engelse Ale "Hobgoblin" te brouwen. Het uitgangspunt is een podcast waarin de brouwer vrij open is over de receptuur. Deze podcast is HIER te beluisteren. 

De moeilijkheid bij het klonen van dit recept is de verkrijgbaarheid van de juiste moutsoorten, welke een groot verschil maken bij een Engelse ale. Gelukkig hebben we de beschikking over Maris Otter (Thomas Fawcett) e.d. bij Van Der Kooy Jubbega. 
Een ander lastig punt is de gist. Een Wyeast variant is niet echt aanwezig, maar dit zou de #1275 Thames Valley kunnen zijn.  Andere mogelijkheden zijn de 1187 Ringwood Ale of de 1469 West Yorkshire.  

Dit laat voldoende ruimte voor een vrije interpretatie van het recept dat door de brouwer is opgegeven. Dus zoals het echte (eigenwijze) brouwers betaamt, zullen er een heleboel verschillende recepten gebrouwen worden. De discussie hierover vindt HIER plaats. 
Om het experiment op een kleine schaal te doen, hebben we besloten om met een andere brouwer dezelfde gist en hopstort te gebruiken, waarbij het onderstaande recept uitgaat van Europese pale mout, het andere bier wordt met een Maris Otter als basismout gebrouwen.

Aantal liters------- : 25 liter
Gewenst begin SG---- : 1046
Brouwzaalrendement-- : 72 %
Totaal brouwwater--- : 34.5 liter
Spoelwater---------- : 7.5 liter
Maischwater--------- : 27 liter
Kooktijd------------ : 60 minuten
Berekende kleur----- : 41.8 EBC (Morey)
Berekende bitterheid : 33 EBU (Tinseth)

Moutstort
91%      5155 g     Pale alemout (Dingemans)     5.5  EBC   
7%          396 g     Dark crystal (English)            300  EBC   
2%          113 g     Chocolademout (Dingemans) 900  EBC  

Hop 
60 g  4.8 %az   60 min B Fuggle (GB)                   
15 g  5.75 %az  5 min B Cascade                       
50 g  4.8 %az    5 min B Fuggle (GB)           
Het oorspronkelijke recept (van de brouwer) bevat een extra toevoeging van East Kent Goldings op 60 minuten. Aangezien die niet op voorraad is, heb ik deze vervangen door Fuggles. Verder was er op 5 minuten nog Styrian Goldings toegevoegd, maar deze is in grote lijnen vergelijkbaar aan de Fuggles. De Cascade is een 'vreemde' toevoeging in een Engels bier, maar schijnt te kloppen.        

Voor de gist heb ik twee soorten beschikbaar: 1187 Ringwood Ale  en 1469 West Yorkshire
De batch zal in tweeën worden gesplitst en met deze giststammen worden vergist.

Maischschema
60m/67°C Maischdikte is: 4.76 L/kg
15m/72°C Maischdikte is: 4.76 L/kg

Dit bier is op 28 december gebrouwen. De proefnotities van dit bier zijn weergegeven in dit onderwerp. Van de bieren die gebrouwen zijn door de forumleden kwamen er 2 bieren het dichtst bij het origineel. Wat opvalt bij het proeven van het origineel is dat het een redelijk clean vergist bier is dat de smaak van een donkere (Engelse) caramout in zich heeft. De beste bieren waren met de Thames Valley gist (1275) en Whitbread (1099) gebrouwen en een Engelse donkere caramout was ook sterk aanwezig in het origineel. De basismout en hoppen waren van minder belang. Het origineel heeft wel een wat scherpere bitterheid.

Gefermenteerde pepersaus

Aankomend jaar zal ik weer wat pepers gaan kweken en ik ben nu al druk aan het lezen over hoe dat het best te doen. Daarbij komt natuurlijk de vraag om de hoek kijken wat te doen met de pepers? Je kunt hier natuurlijk sambal van maken met uien, knoflook, suiker, azijn, zout en pepers, maar ik wil graag de pepers een fermentatie laten ondergaan om zodoende een hete saus te maken. Dan is dit onderwerp nog wel op zijn plek op dit blog. 

Bij de toko heb ik voor dit experiment een paar handen pepers gekocht. Het zijn Surinaamse pepers en de meesten lijken wel op Madame Jeanettes, andere op Fatallii pepers. Maar goed, ik ben geen expert.

Er zijn op het Internet een aantal verschillende methodes te vinden. De ene aanpak gebruikt veel zout en azijn, anderen gebruiken veel minder zout, andere kruiden en uien, wortels, knoflook en sommigen fermenteren de pepers in zijn geheel of gepureerd. Hieruit heb ik mijn eigen methode bedacht. De benodigdheden voor het maken van mijn gefermenteerde hete saus zijn: 

• 500 gram pepers
• 3 knoflooktenen
• 1 kleine ui
• 3 theelepels rietsuiker
• 1 theelepel zout 
• Het vocht van bijvoorbeeld kwark om de fermentatie te starten. Vul dit aan met water.

Het maken kost niet veel tijd, maar je hebt wel wat geduld en hygiëne nodig, De werkwijze is als volgt:

1. Maak een dag of paar uren van tevoren een soort starter van het vocht wat bovenop de kwark ligt. Breng dit in een schoon glas. Doe er wat lauw water bij en een klein beetje van de suiker. Na een paar uur zie je aan de rand van de vloeistof belletjes ontstaan. Dan weet je dat je goed zit.
2. Verwijder de zaadlijsten en groene stengeltjes van de pepers;
3. Doe alle ingrediënten in een blender en zorg dat het mengsel een fijne textuur krijgt; 

4. Dit gaat in een schone pot en dit kun je afsluiten met huishoudfolie of een waterslot. Zorg dat de vaste delen onder het vloeistofniveau zitten, zodat er geen schimmel kan optreden. Er zal wat gas gevormd worden. Hierdoor worden de pepers omhoog geduwd. 

5. Dit laat je afhankelijk van hoeveel haast je hebt met rust. Wacht minimaal een week. Er zijn verhalen bekend van personen die dit wel jaren laten staan. Controleer of er geen belletjes meer ontstaan. Als dit wel zo is, is het beter om nog niet in een afgesloten pot te bewaren.

6. Na het fermenteren is de substantie zuurder geworden wat het beschermd tegen uitgroei van ongewenste bacteriën en schimmels.  
7. Nu gaat het door een zogenaamde passeerzeef, want we willen er een vloeibare saus van maken. Hiermee druk je de vaste delen door een plaat met gaatjes, waardoor je het eigenlijk heel fijn maakt. Als je niet zo'n zeef hebt, kun je met een gewone zeef en een lepel de delen door de zeef drukken.  
8. Nu heb je als het goed is een vloeistof verkregen, dit is door de lage pH en zoutconcentratie zeker een aantal maanden houdbaar. 

Als je het langer wilt bewaren, kun je het beste kleinere potjes gebruiken, die je met de deksel erop in kokend water zet voor 15 minuten. Hierna kan je de potjes uit het water halen en op de deksel af laten koelen, om de deksel ook te desinfecteren. 

Het proeven

De puree is door een passeerzeef getrokken en de vloeistof is in een potje gedaan. Dit is iets verdikt met een beetje maizena. Gelukkig was het binnen 4 weken op en is het niet bedorven. Vreemd genoeg was de saus niet extreem pittig. Door de fermentatie is de pittigheid milder geworden. De smaak van de pepers was niet heel lekker, maar desondanks is het een lekkere saus geworden. 

De vezelige deeltjes die achterbleven in de zeef zijn ook bewaard. Het is tenslotte zonde om weg te gooien. Hier was de pittigheid ook niet heel erg sterk. Gelukkig ben ik daar ook niet perse naar op zoek. Ik weet natuurlijk niet hoe de saus zonder de fermentatie had geworden, maar ik heb het idee dat het de saus wel milder en lekkerder maakt. Mijn peperplantjes staan nu al lekker te groeien, dus dit krijgt zeker nog een vervolg.

Bierbrood bakken - De snelle en makkelijke methode

Heb jij ook altijd al eens brood willen bakken, maar denk je dat het moeilijk is en lang duurt. Dan heb je onderstaande methode nog nooit gebruikt. Het enige waar je rekening mee moet houden is dat je genoeg tijd van tevoren gaat beginnen. Hoe gaat het in zijn werk?

Je weegt de volgende ingredienten af:

• 450 g bloem
• 1/4 theelepel gist of verse gist
• 4 dl water/bier
• 1/4 theelepel zout

Doe de bloem, gist en zout in een kom en meng dit door elkaar. De gist is de WB-06 geworden. Dit is een korrelgist voor witbier of weizen. Voeg hier 4 dl bier aan toe en meng dit tot er een plakkerig deeg ontstaat. Hiervoor heb ik een eigen bier gebruikt, de Galjoen Gouden Ale. Je hoeft niet zoals bij 'normaal' brood bakken, het deeg te kneden. Dat gebeurt in de komende uren vanzelf. Bedek dit met een plastic folie en laat dit 12 uur op kamertemperatuur rusten.

 Het deeg is klaar als er het volume minimaal tweemaal is gegroeid. Zie hierboven de 2e foto. Bedek het werkblad met bloem en breng het deeg hierop over. Bedek licht met bloem en vouw het deeg een aantal keer van buiten naar binnen.  
Maak hier een bal van en bedek de bal  en werkblad met wat bloem. Pak een theedoek en doe hier wat bloem of, nog beter, zemelen en leg hier de bal op. Leg de gladde kant van de bal aan de bovenkant. Leg hier een andere doek overheen en laat dit nogmaals 2 uur rijzen. Als dit gebeurd is, zijn de gasbelletjes in het deeg fijner verdeeld. Wanneer je met je vinger in het deeg prikt, zal het niet meteen terugveren.

Warm de oven een half uur vantevoren op tot een temperatuur van 180 graden. Zet hier meteen een zware giet-ijzeren pan in en laat deze lekker op temperatuur komen. Als het deeg klaar is, haal je de pan uit de oven. Kiep het deeg uit de theedoek in de pan. Dit zal er niet netjes en strak uitzien, maar dit komt goed tijdens het bakken. 
Zet het geheel in de oven en bak 30 minuten met de deksel op de pan. Verwijder de deksel en laat het nog 15 minuten bakken. 

Haal het eruit als het brood mooi bruin is gekleurd. Daarna kan je het brood uitstorten op een rek. Laat het afkoelen voordat je het aansnijdt. 

Proefnotitie: Galjoen Gouden Ale

Het heeft lang geduurd voordat ik een proefnotitie van dit bier plaatste. Het idee achter dit bier was een bier te maken wat in de lijn van Tradewinds Tripel ligt van brouwerij "The Bruery' in Amerika. Dit bier wordt gebrouwen met rijst en basilicum. Uiteindelijk is dit een duidelijjk ander bier geworden doordat de basilicum niet beschikbaar was. Daarvoor heb ik citroenblad gekocht en dat in wodka laten weken. De smaak hiervan was tijdens het toevoegen erg citroenachtig en redelijk scherp citrus. Omdat het aan een batch van 25 liter werd toegevoegd, is er voor gekozen om alles toe te voegen. Na ongeveer 2 maanden was het bier nog sterk uit balans en scherp citrus en citroenachtig. Nu na een aantal maanden verder is het bier veel milder en komt de mout was meer naar voren.

Uiterlijk: Licht troebel, met een grote, fijne schuimkraag en iets te veel koolzuur. De kleur is wat modderig, en is bruin met een kleine rode tint.

Geur: Een duidelijk waarneembare citrusgeur die zoals verwacht sterk aan citroen en eerlijk gezegd aan afwasmiddel doet denken. De gist heeft een esterig profiel aan het bier gegeven. Er is een caramelmoutige, dextrineuze geur waarneembaar. Er is geen geur van hop tussen al deze sterke geuren te ruiken.

Smaak: De smaak is sterk citrus om te beginnen, het doet wel wat 'Oosters' aan en er lijkt een lichte spekkoeksmaak te ontwikkelen. Nadat de smaakpapillen aan de citroen gewend zijn, worden de ester sterker en deze hebben een wat scherpe smaak. De mout is redelijk dextrineus en caramelmoutig.

 Mondgevoel: Door detoevoeging van het moutextractstroop is er een redelijk dik en dextrinerijk bier ontstaan dat ook te dik overkomt. Ondanks de toevoeging van de rijst heeft het bier een te volle body.

Oordeel: Dit bier was een leuk experiment, maar zeker geen reden tot herhaling. Daarvoor is de smaak te eenzijdig. 

Het verslag en recept is hier vinden.

Brouwen met Brett

Tegenwoordig is Brett, oftewel Brettanomyces populair. Het meest bekend is deze wilde gist wel van het gebruik in Orval. De Brett geeft smaken die vaak omschreven als paardedeken, muffig, kelderachtig en licht zurig. Deze gist kan op meerdere manieren gedresseerd worden, waardoor het resultaat beïnvloed kan worden. 

Voorbeelden

Orval is zoals gezegd het meest populaire Brett bier van tegenwoordig. Het Brett karakter wordt naarmate het bier langer bewaard wordt wat meer uitgesproken, maar het bier wordt niet heel wild van smaak.  
In vroeger tijden was er door gebrekkige hygiëne vaker lichte tot zware infecties in het bier aanwezig en daarbij zal Brettanomyces ongetwijfeld een van zijn geweest. Doordat de gist een vlies over het bier vormt, is het lastig te verwijderen. In Engeland bevatten bijvoorbeeld Old ales soms wat paardendeken met soms wat zuur, wat ook afkomstig kan zijn van melkzuurbacteriën. 

Voorwaarden

Bij het brouwen van een bier met Brett zal het uiteindelijke gewenste resultaat moeten bepalen op welke manier er gebrouwen en vergist gaat worden. Over het algemeen kan worden gesteld dat bij een hoger alcoholpercentage het aandeel in de smaak door Brett ook groter wordt.
Bij een grotere kopruimte en meer zuurstof boven het bier zal het bier meer wilde smaken produceren. Door zuurstofinslag en de kopruimte te beperken kunnen de wilde smaken beperkt blijven. Daarbij heeft dit natuurlijk ook met het moment van hevelen naar de lagering te maken. 
Door de vergisting te starten met een gewone biergist (Saccharomyces) en na de piek in de hoofdvergisting de Brett toe te voegen, kan je de smaak ook sturen. 
Op de site van The Mad Fermentationist is op dit moment een experiment aan de gang waarbij een bier met een biergist is vergist en bij het bottelen een paar druppels Brett in de fles zijn toegevoegd. Het schijnt dat de Brett er bij Orval ook pas bij het bottelen in gaat. 

Wanneer Brett aan het bier wordt toegevoegd zal er rekening gehouden moeten worden met de langzame stofwisseling van deze wilde gist.De smaak zal dus enige tijd op zich laten wachten.

Plannen

 Bij brouwerij de Watertoren zal er een bier met Brett gebrouwen worden. Met het eindresultaat in gedachten is er gekozen voor:
- niet te veel alcohol (~5-6%);
- hoge temperatuur maischen;
- een redelijk aandeel caramouten (~10%);
- een simpele moutstort;
- een lage bitterheid;
- met een nobele drooghop.

Doordat er een redelijk aandeel caramouten wordt gebruikt en er op een temperatuur van 67°C zal worden gemaisch, zal er een bier ontstaan met meer dextrines. Deze worden minder goed door een biergist opgenomen, maar Brett kan dit nog als voeding gebruiken.
De Brett zal bij het bottelen worden toegevoegd om zodoende een niet te extreem Brett karakter te ontwikkelen, door de beperkte aanwezigheid van zuurstof in de flessenhals.
De wilde gist zal uit een Orval worden gekweekt. De noodzaak om deze wilde gist te vitaliseren is aanwezig, zodat direct na het sluiten van de flessen de Brett zijn gang kan gaan. Het aantal vitale cellen zal echter niet even hoog hoeven zijn als bij een giststarter. 
Net als bij een Orval wordt er een nobele hop gebruikt om te drooghoppen. In dit geval geen East Kent Goldings, maar  Fuggles vanwege de fruitigheid van deze hop.

Proefnotitie: Donkere Saison met vijgen

Dit bier is ingezonden in de vrije klasse van het Open Bergsch Bierbrouwkampioenschap en heeft daarbij 82 punten gescoord. Een mooie score! Het bier is redelijk kort voor het kampioenschap gebrouwen en daardoor ook nog maar weinig geproefd. Nu 1 week na het kampioenschap de proefnotitie. 

Uiterlijk

Het bier schenkt helder uit, een diepbruine kleur met een stevige schuimkraag. Het schuim is een klein beetje bruin en zakt in tot een laagje. 

Geur
Het bier heeft een geur van gebakken broodkorst en donker fruit. De vijgen zou ik er niet zo snel uithalen, maar de geur is een combinatie van een stevige moutigheid, een fruitige en wat kurkige gistgeur, aangevuld door de donkere mouten, zonder echt gebrand te zijn. Er zijn niet echt chocolade of koffiegeuren waar te nemen. 

Smaak
De smaak is donker met wat licht moutbittere eigenschappen. De vijgen zijn misschien aanwezig, maar het is niet de geur of de smaak van de verse/gedroogde vijgen.  De donkere mouten zijn niet chocolade of koffieachtig, laat staan gebrand. De broodkorst en donker fruitsmaak is aanwezig en combineert mooi met het gistkarakter. De gist geeft een kruidige en wat muffige smaak, waardoor het bier een vrij complexe smaak krijgt. De gist heeft wel een hoge vergistingsgraad, waardoor het bier een hoge doordrinkbaarheid heeft. 

Een goed gelukt bier dat met de tijd misschien nog een klein beetje beter kan worden doordat de licht scherpe randjes van de moutbitterheid wat ronder worden.

Favoriete hop?

In een poll op deze blog heb ik gevraagd wat de favoriete bitterhop en aromahop is. Ondanks dat er geen tientallen mensen hebben gereageerd, lijkt er wel een voorkeur te zijn. In de onderstaande afbeeldingen is te zien wat de uitslag is geweest.

 

Bitterhop

Voor de bitterhop zijn er een aantal keuzes opgegeven die in Nederland verkrijgbaar zijn. Het zijn voornamelijk Duits of Engelse hopsoorten. Hierbij heb ik de Amerikaanse bitterhoppen (behalve Cascade) buiten beschouwing gelaten. Magnum is de favoriete bitterhop. Deze hop geeft een vrij cleane, licht kruidige bitterheid en heeft een hoog alfazuurgehalte. Een ideale hop voor heel veel verschillende bieren.
Onlangs is er in de brouwerij wel geexperimenteerd met Warrior en Summit hop, welke goed bevallen zijn. Wellicht dat de 3 stemmen op 'anders' in die richting wijzen.

Aromahop

Voor de aromahopkeuzes geldt hetzelfde als voor de bitterhop. In Nederland zijn er veel soorten verkrijgbaar. Saaz is natuurlijk een klassieke nobele hop, de Duitse soorten zijn favoriet vanwege de zachte, kruidige smaak favoriet. De Amerikaanse soorten Cascade en Amarillo zijn goed verkrijgbaar en worden tegenwoordig niet alleen in IPA's en andere hoppige bieren gebruikt, maar er wordt ook in bijv. blondjes en witbier mee geëxperimenteerd. Erg moeilijk om een favoriet aan te wijzen dus. De resultaten laten dus ook diverse favorieten zien: Saaz blijft het meest favoriet. Onlangs is er in de brouwerij gebrouwen met Premiant, een soort superSaaz. Dit is erg goed bevallen, de smaak en geur zijn de sterke variant van de Saaz. 


De favoriete hoppen van Brouwerij de Watertoren zijn voor bitterhop Northern Brewer en Target en voor aromahop Saaz en Fuggles. Ik ben benieuwd wat de personen die 'anders' hadden ingevuld precies bedoelden, dus als diegenen hieronder kunnen reageren?

'6.7 op de Schaal van Richter' Amber

Met een open huis vol met dorstende mensen in aantocht, ben ik mijn voorraad gaan bekijken en tot de conclusie gekomen dat er maar weinig lichte bieren (in alcohol) aanwezig zijn. Gelukkig had ik nog een paar potten moutstroop staan. Deze stroop is vrij donker gekleurd en het is dus eigenlijk niet mogelijk om er een licht gekleurd bier mee te maken. Om het bier toch wat lichter te maken, is er aan het recept lichte moutextract (poeder) toegevoegd. De bedoeling is om een doordrinkbaar, niet te bitter bier te maken dat ook de beginnende speciaalbierdrinker kan waarderen. 

De naam komt van het album "Ill Communication" van Beastie Boys. Dit wordt een schokkend bier.

Binnen 2,5 uur is dit recept gebrouwen. Water opwarmen, stroop toevoegen, hop in hopzak erin en koken. Daarna snel koelen en een actieve giststarter erbij. 
Met de hoppen heb ik geprobeerd om het bier een citrus/mandarijn smaak te geven met de Summit in combinatie met de Hallertau Mittelfruh die een wat grassige, licht harsige smaak zou moeten geven. Deze laatste hop is uit eigen tuin en heel vers. De geur was kruidig en licht stro-achtig.  Misschien voeg ik nog een andere drooghop toe (bijv. Citra of Columbus).

De suiker voeg ik toe vanwege de wat mindere vergistbaarheid van de moutextracten en de Ringwood ale gist heeft een lagere vergistingsgraad. 

             
Aantal liters------- : 18 liter
Gewenst begin SG---- : 1056
Totaal brouwwater--- : 24.84 liter
Kooktijd------------ : 45 minuten
Berekende kleur----- : 23.2 EBC (Morey)
Berekende bitterheid : 26 EBU (Tinseth)

Moutstort
57.2%     1947 g Moutextract amber             18   EBC 
19.1%      650 g Moutextract donker             57   EBC 
19.1%      650 g Moutextract licht (poeder)   8    EBC 
4.6%        156 g Kristalsuiker                          0    EBC 

Hop
Bloemen---  12 g    17.2 %az     45 min B Summit                 
Bloemen---  12 g     4.0 %az      10 min B Hallertauer Mittelfrüh       
Bloemen---  12 g     4.0 %az        5 min B Hallertauer Mittelfrüh       
Bloemen---  12 g    17.2 %az     dryhop B Summit             

Gist
Gistsoort----------- : 1187 Ringwood Ale                  
Gist toegevoegd als- : slurry
Volume-------------- :  2 Ltr

Brouwerijbezoek: Brewerkz in Singapore

Onlangs heb ik een tijdje in Singapore mogen rondlopen en kwam daar de brouwerij Brewerkz tegen. Deze lag op een ideale locatie langs het water met heel veel aanloop en een mooie plek in de schaduw. 

De brouwerij is in 1997 opgezet door een Amerikaan en dat is ook meteen duidelijk als je het biermenu voorgeschoteld krijgt, met een IPA, Hopback Amber, Oatmeal Stout en Brown Ale. Een mooie afwisseling tussen de San Miguel, Tiger en andere pilsen. Hoegaarden wit is ook behoorlijk populair.

De brouwerij heeft een behoorlijke capaciteit voor het oppervlak waarop de brouwerij staat. De brouwketel heeft een volume van 1000 liter. Op de achtergrond waren 4 grote CCT's te zien. In totaal wordt er 2500 hectoliter per jaar gebrouwen.

Het assortiment bestaat uit een 10 tal bieren verpakt in flessen, 5 liter vaatjes en allerlei formaten kegs. De prijzen zijn redelijk hoog, niet verwonderlijk voor een land waar een halve liter pils al gauw 8 euro moet kosten.

In de meeste Amerikaanse brouwerijen is het mogelijk om een zogenaamde 'taster' te bestellen. Van elk bier een proefglaasje, waarmee je een goed idee kan krijgen over de bieren. Op mijn proefplankje waren de IPA, Hopback amber, White Rabbit en Black Pig. Alle bieren waren van goede kwaliteit, de hopback amber was niet zo koud en de white rabbit had een erg clean karakter voor een weizen. Met de tropische temperaturen in Singapore was het desalniettemin een  verfrissend bier. 
 
Van de bieren die geproefd zijn heb ik een proefnotitie geschreven. Er staan nog een paar bieren te wachten in de kelder voor verder proeven. 
 
India Pale Ale 
Een Engels bier, gebrouwen met Pilgrim, Fuggles en Goldings hop. Een licht amber bier met 6% alcohol.

Hopback Ale
Dit bier wordt rechtstreeks uit de cask getapt en dus niet heel koud geschonken. Het is een Engelse bitter, gebrouwen met Pilgrim, Fuggles en Goldings hop. Gedrooghopt, medium bitter en met een caramel moutige smaak.

White Rabbit

Een zwaar Weizenbier van 7%, erg hoppig en wat weinig kruidnagel en banaan in de smaak. Verder iets te veel body.
  
Black Pig
Het verjaardagsbier van de brouwerij. Een donker, moutige brown ale met een bittere basis en duidelijk Amerikaanse hopsoorten.

Balestier Brown Ale
Een brown ale met geroosterde smaken en een volle moutigheid. Net als de Black Pig met Amerikaanse hopsoorten, maar minder bitter en minder hop aromatisch. In de geur is dit bier gebrand, maar er is een aparte geur, welke lijkt op gebrand sesamzaad. In de smaak komt dit  minder terug en heeft het bier een koffie en chocoladesmaak, aangevuld met een medium bitterheid en prettige doordrinkbaarheid. 

Al met al een mooie brouwerij met een goede sfeer. De bieren blinken uit in de Amerikaanse stijlen, de Europese stijlen zijn niet helemaal in balans en wijken naar mijn menig teveel af van de stijl. 

 

 

Blinde Maupie - Hoppig Tarwebier

De zomer is bijna ten einde en eigenlijk is het tijd voor een bokbier of een wat zwaarder bier. Of misschien gewoon een witbier om het einde van de zomer te vieren. Helaas is een gewoon bier lastig voor brouwerij De Watertoren. 'Elk bier een experiment' is tenslotte de slogan van de brouwerij. Daarom nu een witbier zonder witbier- of weizengist en met extra hop, ook wel American Pale Wheat beer genoemd. De inspiratie voor dit bier is gekomen van de site van The Mad Fermentationist, waar een hoppig tarwebier wordt ontwikkeld.

American Pale Wheat Beer

Een Hoppig Tarwebier is gebrouwen naar voorbeeld van een American Pale Wheat beer. Deze stijl wordt in Amerika gebrouwen en is een Amerikaanse interpretatie van een Weizen. De typische Weizensmaak die wordt veroorzaakt door de gist, is hier echter afwezig. Doorgaans wordt er een cleane gist gebruikt die dus niet de kruidnagel en banaansmaak geven die de Weizengist wel geeft. De moutstort in een wheatbeer is ook aangepast: een Weizen bestaat vaak uit 50:50 tarwemout : pilsmout, met soms wat toevoegingen van munichmout. Een wheatbeer heeft naast de tarwemout en pale mout (vaak ook in een 50:50 verhouding) en vaak ook een aantal procent lichte caramout (carapils, caravienna, carared). 

De voorbeelden van kloonrecepten op het internet hebben voor wat betreft de hop twee richtingen. Of er wordt gebruik gemaakt van Europese hoppen, zoals Hallertau, Tettnang, Saaz, e.d. of de citrusachtige hoppen zoals Amarillo, Centennial, Citra, Columbus, e.d. worden gebruikt. 

Recept     

Het recept is samengesteld met de ingredienten die op voorraad zijn. De moutstort is simpel. De hopstort is de uitdaging. Het bier moet hoppig worden, met een duidelijke citrussmaak van de Citra en in mindere mate de Warrior. De Premiant is een super-Saaz, die een kruidige, iets grassige smaak geeft. De bitterheid is redelijk laag, hoparoma is het belangrijkst in dit bier.

Aantal liters------- : 30 liter
Gewenst begin SG---- : 1045
Brouwzaalrendement-- : 74 %
Totaal brouwwater--- : 41.4 liter
Spoelwater---------- : 12.4 liter
Maischwater--------- : 29 liter
Kooktijd------------ : 60 minuten
Berekende kleur----- : 10.2 EBC (Morey)
Berekende bitterheid : 24 EBU (Tinseth)

Moutstort
40%    2527 g Pale alemout                      5.5  EBC  
55%    3475 g Tarwemout                         3    EBC  
5%        315 g Carared (D)                        40   EBC  

Hop
15 g  15 %az  60 min Warrior                       
12 g  12 %az  5 min Citra                       
12 g    8 %az  5 min Premiant                      
12 g  12 %az  0 min Citra                        
8 g     6 %az  0 min Cascade                       

Gistsoort : Fermentis Safale US-05              


Maischschema
75m/67°C Maischdikte is: 4.58 L/kg
10m/73°C Maischdikte is: 4.58 L/kg

Dit bier zal eind oktober geschonken worden op een bierfeestje en van tap beschikbaar zijn. Ik ben benieuwd. 

Brouwerijbezoek: Klein Duimpje - Hillegom

Vandaag heb ik een bezoek gebracht aan brouwerij Klein Duimpje in Hillegom. Al een aantal keer heb ik op het punt gestaan om daar eens langs te rijden, bijvoorbeeld laatst nog met de open brouwerijendagen. Vreemd eigenlijk want het is niet ver en er worden goede bieren gemaakt. Zeker de laatste tijd.

Het mooie aan Klein Duimpje is de jarenlange inzet van de brouwer Erik Bouman om de brouwerij van de grond te krijgen. Nadat Erik kampioen amateurbrouwer in 1997 werd, is hij begonnen met het brouwen van zijn bieren bij de Scheldebrouwerij. De combinatie van werken voor een werkgever en brouwen is lastig. Vanaf januari 2012 is de eigen brouwerij geopend en dat is een grote prestatie. De locatie is een voormalig koelcellen complex van bijna 700 vierkante meter. Vanuit het proeflokaal van bijna 60 vierkante meter kan men onder het genot van een bier een kijkje nemen in de brouwerij en zien hoe het brouwproces verloopt. Hieronder het uitzicht vanuit het proeflokaal.

Mijn proefnotities van een aantal bieren in 2006 waren over het algemeen positief, maar niet laaiend enthousiast. Tussendoor heb ik nog een meibok gedronken, die erg lekker was. Tijdens mijn bezoek van vandaag heb ik een Brown Ale gedronken die erg goed smaakte, mooi helder was en met een goede gist is vergist.  

Op de website staan de bieren die gebrouwen worden door Klein Duimpje. Er is een standaard aanbod met bijvoorbeeld een dubbel,tripel,witbier en winterbier, maar daarnaast is ook interessant dat er creatieve bieren worden gebrouwen. Voorbeelden hiervan zijn de Gagel tripel, rookweizen, hazelnoot porter, chilibier, jeneverbesbier en koffiebier. Allemaal bijzondere bieren waarbij de experimenteerdrift niet uit de bocht vliegt en er slechts één ingrediënt aan een solide recept wordt toegevoegd. Tijdens het schrijven van dit artikel heb ik de Juniper ale en de Xtreme Baltic Coffee Choco Mocca Porter gedronken en die smaakten me goed. Wat me vooral opvalt is de goede en cleane uitvergisting van de bieren, iets waar kleine brouwerijen nog wel eens last van kunnen hebben. Het enige minpuntje is dat de bieren soms net wat aan karakter tekort komen. Zeker bij een Imperial Stout of Xtreme Porter mag het van mij nog wel wat extremer qua bitter en smaakexplosie.

De bieren van Klein Duimpje spreken erg tot de verbeelding en met de nieuwe locatie kunnen we veel verwachten van deze brouwerij.

Open Bergsch Bierbrouw Kampioenschap (OBBK)

Het brouwen van bier is een leuke hobby en veel mensen drinken graag een eigengebrouwen bier van brouwerij "de Watertoren". Het idee dat dit bier zelf is gebrouwen is, zorgt er volgens mij voor dat er vrijwel nooit iets wordt aangemerkt op het bier. Jammer, want van een beetje opbouwende kritiek kan je tenslotte alleen maar  leren.

Voor een analyse van hobbybieren kun je meedoen met een Open Nederlands Kampioenschap. Hier worden de bieren door getrainde keurmeesters geproefd. Bij elk onderdeel van het bier worden er punten gegeven of het bier voldoet aan de stijl eisen. Deze onderdelen bevatten, uiterlijk,  geur, smaak en mondgevoel. De bieren worden onderverdeeld in 4 (+1 extra) categorieën, waarbij de kleur en het alcoholpercentage op voorhand bepaald in welke categorie het bier wordt ingedeeld. De vijfde categorie is de vrije klasse, dat zijn de bieren die niet in een bepaalde bierstijl passen en dus een wat creatievere inslag zullen hebben. 

Daarnaast worden er aanwijzingen ter verbetering gegeven naar aanleiding van het proeven. Hierbij moet worden gedacht aan aanwijzingen met betrekking op receptuur, vergistingstemperatuur, stijl, en dergelijke. Hiermee kan men het brouwniveau en kennis naar een hoger plan brengen.

Zoals de titel al zegt is het een kampioenschap en komt er per categorie een winaar naar voren. Als je een aantal bieren inlevert, maak je ook nog kans om algemeen winnaar te worden. Het is dus belangrijk om het beste bier in te leveren als je wilt winnen. 

In dit artikel wil ik de weg naar het OBBK laten zien. Dit staat voor Open Bergsch Bierbrouw Kampioenschap (link) en wordt gehouden in Bergen op Zoom op 15 september 2012. Hiervoor zal ik 2 bieren inleveren, die nog jong zijn, maar wel lekker zijn. Beide bieren zijn niet onder te verdelen in een klasse en dus in de vrije klasse vallen, t.w. de Donkere Saison met vijgen en de Black IPA. De foto hiernaast laat de standaard flesjes zien met de etiketten. Elk flesje moet er hetzelfde uitzien om herkenning door de keurmeester te voorkomen.

De bieren worden ingezameld bij een aantal personen in het land. Nadat de bieren zijn verzameld, worden ze naar de plek gebracht waar ze gekeurd worden. Dit zal gebeuren nadat de bieren op temperatuur zijn gekomen en eventueel opgewervelde gist is bezonken. Nu kan je er als brouwer niets meer aan doen en zul je moeten hopen op een goed resultaat.  

De uitslag is bekend gemaakt op 15 september in Bergen op Zoom. Naast het kampioenschap is er een bierfestival met Nederlandse bieren van bijv.de Muifelbrouwerij, Hop met de Gijt, D'n Hopperd, Bougogne Kruis. Verder ook een aantal Duitse bieren en La Chouffe. Met goed weer en een hoop mensen was het een gezellige middag. De prijsuitreiking was spannend en helaas waren er veel prijswinnaars niet aanwezig. 

Voor de Black IPA heb ik 77 punten gekregen. Het commentaar was:
Bier heeft een heerlijk hop aroma,helaas wordt het niet mooi ondersteund in de smaak. De bitterheid is volgens opgave 71.1, daar twijfel ik aan. Is de bitterheid wel vers genoeg? Black IPA is een nieuwe stijl, ga er vooral mee door. (Edit: de opgegeven bitterheid was 51)


Visueel 15/15
Geur      20/25
Smaak   10/15
Mondgevoel 3/5
Nasmaak 10/15 
Vernieuwend/onderscheidend/creatief 6/10

Voor de Donkere Saison zijn er 82 punten gegeven en heeft me een 4e plaats in de vrije klasse opgeleverd. Het commentaar:
Mooie presentatie/schuim. weinig hop herkenbaar in de geur. Heeft niet het kruidige/citrus van een saison. Interessante 'hybride' van biersoorten. Mooi bier!

Visueel 15/15
Geur 21/25
Smaak 12/15
Mondgevoel 4/5
Nasmaak 12/15
Vernieuwend/onderscheidend/creatief 8/10

Met 82 en 77 punten ben ik tevreden. Met goede commentaren en hoge punten zijn dit prima bieren, maar om te winnen, zul je minimaal 90 punten moeten hebben. Volgend jaar weer!

Saison - Het Veenlijk

Een saison is een bier met een afwijkende smaak. De speciale gist geeft smaken van rijp fruit, muffigheid, kurk en soms wat zurigheid. Het speciale aan een saison brouwen is de vergistingstemperatuur die ligt tussen de 25 en 30°C en soms nog hoger. Hierdoor gist het bier goed uit en ontstaat er een zeer smaakvol en droog bier. Met de huidige temperaturen op de zolder is het nu tijd om te brouwen. Met de slurry van de Donkere Saison wil ik deze blonde Saison brouwen. Een slurry geeft de kans om de vergisting snel en strak uit te voeren. 

De moutstort bestaat voornamelijk uit lichte moutsoorten. De basismout is Weyermann pilsmout, aangevuld met carapils voor wat dextrines en tarwemout voor de granige smaak. 
Een saison hoort droog te zijn en daarvoor wordt er suiker toegevoegd. Normaalgesproken bij een bier met een dichtheid van 1056 zou ik dit niet snel doen. 

De hopstort is niet heel moeilijk. Magnum wordt gebruikt voor het bitteren van het bier. Dit is een neutrale, hoog alfazuur hop die een cleane bitterheid geeft. Premiant is een soort Supersaaz en is heel kruidig. Deze hop wordt bij het opwarmen naar het koken toegevoegd (first wort hopping) en aan het einde van het koken. Allemaal met het doel om een hoppig bier te krijgen. 

Bij een aantal Saison gisten is het heel lastig om een goede uitvergisting te verkrijgen, maar met de Wyeast 3726 in combinatie met de hoge temperaturen buiten is dit niet heel moeilijk gebleken. Een Saison kenmerkt zich door een kruidige, wat muffige smaak en in een aantal gevallen kruidige en nobele hopgeur -en smaak. 

Hieronder is het recept weergegeven.



Aantal liters------- : 25 liter
Gewenst begin SG---- : 1056
Brouwzaalrendement-- : 74 %
Totaal brouwwater--- : 34.5 liter
Spoelwater---------- : 16.5 liter
Maischwater--------- : 18 liter
Kooktijd------------ : 60 minuten
Berekende kleur----- : 5.7 EBC (Morey)
Berekende bitterheid : 26 EBU (Tinseth)

Mout
87% 3850 g Pilsmout 3 EBC              3    EBC    
3% 132 g Carapils (D)                      2.5  EBC    
5% 221 g Tarwemout                      3    EBC    
5% 221 g Kristalsuiker                     0    EBC  

Hop
Bloemen---20 g   8 %az   FWH     Premiant                      
Bloemen---10 g  10 %az  60 min  Magnum                   
Bloemen---10 g   8 %az  15 min  Premiant                      
Bloemen---  2 g   8 %az   0 min  Premiant                      

Gist
Gistsoort----------- : 3726 Farmhouse Ale                  
Gist toegevoegd als- : starter

Maischschema
5m/55°C Maischdikte is: 4.06 L/kg
35m/62°C Maischdikte is: 4.06 L/kg
25m/73°C Maischdikte is: 4.06 L/kg

Proefnotitie: Skeleton Bitter

Bij een brouwdag hoort ook een proefnotitie, dus vandaag is het Skeleton Bitter bier van 3,5% geproefd. Aangezien dit de eerste keer is dat ik een bier met zo weinig alcohol gebrouwen heb, lijkt me dit meer een startpunt voor volgende bieren met weinig alcohol. Afijn, opentrekken die fles.

Uiterlijk: Goud gekleurd, inzakkend glasplakkend schuim, helder, redelijk veel koolzuur voor een Engelse Ale.

Geur: Flink hoppig door het drooghoppen met Premiant. Een moutige basis vormt het fundament voor dit bier en wordt ondersteunt door de licht fruitige gistsmaken.

De smaak is licht en heeft een erg lichte moutbasis, die bijna richting een pils gaat. In principe niet zo vreemd, want het bier heeft erg weinig mout in zich. Met een andere basismout zoals Maris Otter zou dit beter kunnen worden. Deze mout heeft een diepere moutsmaak en is natuurlijk ook echt Engels.  De gist geeft een licht fruitige smaak die doet denken aan marmelade en perziken. De Premiant hop geeft een mooie hoppige en grassige toevoeging. Het bier drinkt makkelijk weg. Een prima bier wat de vergelijking met een 5% bier prima aankan.

Oordeel: De volgende brouwpoging voor een bier met zo weinig alcohol zal meer caramout bevatten en donkerder zijn. De kleur en body van dit bieren zijn niet helemaal zoals ik het in gedachten heb.

Mout roken

Gerookte mout kan een hele aparte smaak aan een bier geven. Bij de juiste dosering van de rookmout en zeker bij gebruik in het juiste biertype is dit een interessante toevoeging. Het is echter geen smaak voor iedereen; je zult het moeten leren waarderen. Het zelf roken van mout is een leuke zijstap van het brouwen. Het roken geeft een smaak aan het bier die je niet vaak tegenkomt. In dit artikel vind je een beschrijving van het roken van mout door brouwerij De Watertoren.

In het verleden heeft de brouwerij al een paar goede en ook minder goede rookbieren gemaakt. De goede waren redelijk bittere, complexe, donkere bieren. Deze waren met rookmout die gekocht was bij Brouwland. De mindere bieren waren met zelfgerookte mout en een stort van 80% rookmout. Het waren geen ondrinkbare bieren, maar er zat een wat zurige, plastic-achtige smaak aan het bier. Maar, er is wel ruimte voor verbetering gelukkig.

De vorige rooksessie is uitgevoerd met beuken- en eikensnippers. Omdat waarschijnlijk de oorzaak van de (bij)smaak hier deels aan ligt, heb ik gekozen voor andere houtsoorten. Hiervoor heb ik de houtsoort Mesquite gebruikt, dit is een Amerikaanse, harde houtsoort die veel sterke rook produceert. Deze is te koop bij tuincentra en wordt speciaal verkocht om bij het barbecuen vlees (bijv. ribeye en grote stukken vlees) te roken. Daarnaast heb ik oak flavored chips gekocht, waarvan ik niet precies weet wat het precies voor hout is geweest. De mesquite heeft echter de meeste rooksmaak afgegeven.

De vorige rookpoging heb ik de mout eerst bevochtigd en redelijk warm gerookt. Zeker het bevochtigen zie ik als oorzaak van de zurige smaak. Nu heb ik de mout maar lichtelijk nat gemaakt en minder heet gerookt. (ongeveer 50°C). De mout voelde maar net warm aan tijdens het roken.

Voor het roken is een kast gemaakt die bovenop een barbecue kan worden geplaatst. Het is een vrij simpele bak met een losse deksel. Het idee is om een afgesloten ruimte te creëren waarin de mout in dichte rook, de smaak kan opnemen. In dit geval heeft de kist voldoende kieren om zuurstof toe te laten. Hierdoor blijven de kolen smeulen, maar ontvlamt het hout niet.

Bovenaanzicht in de kast: links de zak

De werkwijze is  niet zo erg moeilijk. Eerst zijn er op de barbeque de kolen aangestoken. Het hout is eerst bevochtigd. Wanneer de kolen heet en grijsgekleurd zijn, wordt het hout naast de gloeiende kolen gelegd. Vrij snel daarna zal het hout rook gaan produceren.

De gebruikte houtsoorten

De mout is in een fijnmazige zak in de bak gehangen en is daar 2 uur blijven hangen. De ene zak heb ik iets vochtig gemaakt, de ander is droog gerookt. Het mesquite hout geeft een sterke, zoete rook die mij sterk doet denken aan pijptabak met een vleug vanille. Na 2 uur heeft de vochtige mout iets meer rookaroma.

Na 1,5 week heeft de mout een prettige, maar lichte rookgeur, die me doet denken aan rookvlees. De commercieel verkrijgbare rookmout ruikt doorgaans ook niet heel sterk, maar geeft voldoende smaak aan een bier. De mout zal waarschijnlijk worden gebruikt in een donker bier met ongeveer 6%. Het recept volgt nog.