Brouwen met moutextract - De Praktijk - "Parels voor de Zwijnen"

Het bier met moutextract en steeping van mout is gebrouwen volgens dit recept. Het oorspronkelijke recept is intussen alweer compleet veranderd. In plaats van munichmout en ambermalt, is er carapils en cara amber mout gebruikt. Ook is de hopstort totaal veranderd. Het bier heet "Parels voor de Zwijnen". Een naam die bedacht is in een gesprek met een collega die wel van 'een Belgisch biertje' houdt en er helemaal geen kijk op heeft. Elk (eigengebrouwen) bier is voor hem een Parel voor de Zwijnen, vandaar.

In dit onderwerp zal elke stap van het brouwen met moutextract en steeping behandeld worden.

Na het schroten van de mout wordt dit in een fijnmazige zak gedaan. Deze wordt aan de bovenkant dichtgeknoopt. In dit geval is er een zogenaamde hopzak voor gebruikt. Die zijn verkrijgbaar bij de betere brouwwinkel.

   

De zak wordt in water van van 60-70 graden gehangen om de smaak uit de mout te halen. Zorg dat de mout onder de vloeistof hangt. Tijdens het weken (steeping) verandert de kleur van de vloeistof. Laat de zak rustig in de vloeistof hangen, door er in te knijpen ontstaat er alleen maar troebeling en de kans op ongewenste stoffen zoals tannines is aanwezig. Niet doen dus.

Na ongeveer een half uur kan de zak rustig uit de vloeistof omhoog worden gehaald. Hier geldt ook dat er niet in de zak moet worden geknepen, vanwege dezelfde redenen. Je kunt de zak met heet water naspoelen.

Nu gaat het echt op bier lijken. De zakjes hop en moutextract staan klaar.  In het rode zakje zit de hop uit eigen tuin, de East Kent Goldings.











Na het verwijderen van de zak is er een wat bruinige vloeistof ontstaan, die al wat moutig ruikt. Nu kan de vloeistof worden opgewarmd en het moutextract worden toegevoegd. In dit geval is er een moutstroop gebruikt. Als je moutextractpoeder gebruikt, kun je last krijgen van klonten. Daar hoef je je geen zorgen over te maken, die lossen langzaam maar zeker op.

Het gas kan nu voluit en het wort zal aan de kook raken. Als het wort kookt, kan de hop worden toegevoegd. Zie het eerste bericht voor de hoptoevoegingen. Dit is de eerste keer dat ik Brewers Gold gebruik. Deze hop kan een zwartebessen-achtige smaak geven. In combinatie met de harsige, rauwhoppige East Kent Goldings, kruidige Saaz en de citrusachtige Cascade kan dit een mooi geheel vormen.





Na het koken wordt het wort van de hop gescheiden door middel van de hevelfilter. Deze wordt na het uitzetten van het vuur in de pan geplaatst. Dit wordt 10-15 minuten met rust gelaten om de hop uit te laten zakken. Daarna kan er rustig begonnen worden met het hevelen van het wort. Dit hoeft niet perse helemaal vrij van kleine deeltjes te zijn, maar zorg ervoor dat er geen hele hopbloemen en blaadjes meegaan.

Na het afkoelen kan de gist erbij. Omdat dit bier een relatief lage dichtheid heeft, kan er volstaan worden met een Activator. De Ringwood gist heeft een nogal wilde reputatie voor het vormen van wat onaangename esters en qua vergistingssnelheid. Dit vat gaat dus in de temperatuurgestuurde koelkast op 19 graden.

Dit is een geweldige manier om snel een bier te maken. Binnen 2,5 uur is er een wort geproduceerd en kan de gist erbij. Een enorm verschil met normaal brouwen, waarbij het maischen een groot deel van de tijd kost. Het nadeel van deze methode is dat het moutextract duurder is dan mout.  Een ander mogelijk nadeel van de methode is dat de kleur van het bier donkerder wordt als gevolg van de hogere temperatuursbelasting tijdens het drogen/indikken van het moutextract en het koken tijdens het brouwen.

De proefresultaten volgen over een maand of 2.