Proefnotitie: Kinhem & De Watertoren - American Wheat

De enorme opkomst van nieuwe kleine brouwerijen en hobbybrouwers is geweldig. Op social media, kranten en tv is er regelmatig te lezen dat er weer een nieuwe brouwerij is begonnen. En als je vertelt dat je als hobby bier brouwt, dan zijn er altijd wel mensen die ook wel eens gebrouwen hebben of iemand kennen die dat doet. Bierbrouwen is hip! 

Toen ik met brouwen begon in moeders keuken, was er één bierbrouwforum en een enkele site over bierbrouwen. Het was voldoende om de basis van het brouwen te leren en apparatuur zelf te maken om te filteren en koelen. In mijn directe omgeving was er niemand die dezelfde interesse voor bier en brouwen had. Nu zijn er zoveel sites dat je soms door de bomen het bos niet meer kunt zien. In het begin van mijn brouwcarrière kreeg ik veel vragen over hoe je van graan nu eigenlijk zo'n heerlijk bier kunt maken, hoe bier bitter wordt tot aan hoe je die doppen op de flessen krijgt. Nu zijn er zoveel 'experts' die allemaal verstand hebben van bierbrouwen. Ik sta vol verbazing te kijken als hobbybrouwers na 2 jaar thuisbrouwen met een commerciële brouwerij beginnen en dat dan ook heel goed doen. Het zijn mooie tijden voor het bier en zoveel brouwerijen en hobbybrouwers zorgen natuurlijk alleen maar voor meer goed en beschikbaar bier. 

Op sommige momenten voel ik me als hobbybrouwer als een personage uit de Britse serie Little Britain: The Only Gay In The Village. Net als hij, maar dan natuurlijk als de "Only Brewer In The Village" ontken ik het liefst het bestaan van zoveel andere bierbrouwers om maar lekker bijzonder te blijven. Aan alle kanten schieten brouwers voorbij die ogenschijnlijk alleen maar heerlijk bier brouwen. Brouwen is niet langer een mysterie, men heeft het geheim ontdekt hoe je van mout, hop, water en gist een prachtig schuimende godendrank kan produceren. En nu de aap toch uit de mouw is, het IS eigenlijk ook helemaal niet zo moeilijk, want eerlijk gezegd: bierbrouwen wordt al honderden, of duizenden jaren gedaan, dus hoe moeilijk kan het zijn? 

Bier brouwen is geen unieke hobby meer, maar is dat jammer? Door de brouwhype heb ik een aantal leuke bierprojecten met brouwerij Klein Duimpje en Kinhem gedaan. Er staat nu een glas voor me met een ietwat troebel bier met een romige schuimkraag. Op het etiket op het flesje staat Kinhem & Brouwerij De Watertoren American Wheat. Het is de laatste creatie tussen brouwer Louis en mijzelf. Ik ben er trots op en vind het een superkick. Van alle kanten, op Untappd, online bierwinkels en slijters zie ik het bier verschijnen. Liefhebbers drinken het bier en geven hun ongezouten mening. Het zijn mijn 'Fifteen minutes of fame', ook al weet niemand wie nu eigenlijk echt achter bouwerij De Watertoren schuilt. Hieronder volgen mijn proefnotities van dit bier.
 
Het bier schenkt in met een gele kleur en een romige schuimkraag. Het laatste deel van het flesje brengt wat troebel met zich mee, maar het is tenslotte een tarwebier, dus het is toegestaan. 

De geur heeft wat witbierachtigs in zich, het zal de tarwemout zijn. Een lichte weeïgheid. Daarnaast is de hoppigheid goed te ruiken, zonder echt te barsten van het hoparoma. De Amarillo is fruitig en de El Dorado wordt vaak omschreven als winegum. Het zijn geen citrushoppen en het bereikt niet het niveau van een IPA. Er is weinig tot geen gistkarakter aanwezig en dat is ook de bedoeling geweest.

De smaak is het meest prettige onderdeel aan het bier. Simpel omschreven is dit een tarwebier met een hogere bitterheid en hoparoma. De gebruikte tarwemout biedt een granigheid en volheid, de bitterheid is voor een normaal witbier te hoog, maar geeft het bier een goede kick. Het hoparoma is prettig, de fruitige hoppen zijn fris. Een goede verbetering voor een volgende versie is het omhooghalen van het hoparoma. Dit zou volgens de bierstijl beter passen en zou het bier wat 'specialer' maken. Het mondgevoel van het bier is dun genoeg om het doordrinkbaar te maken, maar niet waterig, eerder licht plakkerig. 

Ik ben dik tevreden met het resultaat, er is altijd wel iets om te verbeteren. Beetje meer body, beetje meer hoparoma. Verders niks.

Proefnotitie: Van 't Achterrekkie

Dit is de proefnotitie van het huisbier van 't Veen, een blond bier wat de zoveelste iteratie van een recept is met een volle moutstort, T-58 gist en sinaasappelschil.

Het bier heeft een mooie goud-oranje kleur met een romig schuim dat netjes aan het glas kleeft en bij elke slok een ring achterlaat. Er is voldoende koolzuur aanwezig.

De geur is in de eerste aanzet erg 'Belgisch', een mix van een fruitig en kruidig gistkarakter met een gematigd fruitig hopprofiel. De fruitigheid doet mij sterk denken aan hoe de smaak van La Chouffe vroeger was. De kruidigheid wordt hoofdzakelijk bepaald door een kruidnagelsmaak, welke wordt aangevuld door een fruitigheid van de Amerikaanse koudhop. Het is een prettige geur die uitnodigt tot het nemen van een slok.

De smaak is bij de eerste slok kruidig en licht fruitig. De sinaasappelschil geeft een kruidigheid met een prettige citrus. De moutstort bevat geen suiker meer, in tegenstelling tot eerdere recepten en heeft daardoor een volle moutigheid die het bier in balans brengen. De hoppen zijn gekozen om elkaar aan te vullen, een bittere, een kruidige en twee citrus-fruitige hopsoorten. Als je goed proeft, zou je ze kunnen proeven. Vooral de late hoppen geven het bier een prettige fruitigheid en milde hoppigheid. In de smaak worden associaties van koriander, kruidnagel en kamille duidelijk. Deze komen van de gebruikte gist, welke raakvlakken met een witbiergist lijkt te hebben, fenolisch en kruidig. 

Het bier is precies goed voor een huisbier, niet te veel smaak, niet te weinig. Voldoende smaak en een mondgevoel wat er voor zorgt dat het bier goed doordrinkt. Na 5 minuten proeven, slokje, slokje is het glas leeg. Klaar voor nog een glas. Dit drinkt goed weg, doe er nog maar een!