Proefnotitie: Skeleton Bitter

Bij een brouwdag hoort ook een proefnotitie, dus vandaag is het Skeleton Bitter bier van 3,5% geproefd. Aangezien dit de eerste keer is dat ik een bier met zo weinig alcohol gebrouwen heb, lijkt me dit meer een startpunt voor volgende bieren met weinig alcohol. Afijn, opentrekken die fles.

Uiterlijk: Goud gekleurd, inzakkend glasplakkend schuim, helder, redelijk veel koolzuur voor een Engelse Ale.

Geur: Flink hoppig door het drooghoppen met Premiant. Een moutige basis vormt het fundament voor dit bier en wordt ondersteunt door de licht fruitige gistsmaken.

De smaak is licht en heeft een erg lichte moutbasis, die bijna richting een pils gaat. In principe niet zo vreemd, want het bier heeft erg weinig mout in zich. Met een andere basismout zoals Maris Otter zou dit beter kunnen worden. Deze mout heeft een diepere moutsmaak en is natuurlijk ook echt Engels.  De gist geeft een licht fruitige smaak die doet denken aan marmelade en perziken. De Premiant hop geeft een mooie hoppige en grassige toevoeging. Het bier drinkt makkelijk weg. Een prima bier wat de vergelijking met een 5% bier prima aankan.

Oordeel: De volgende brouwpoging voor een bier met zo weinig alcohol zal meer caramout bevatten en donkerder zijn. De kleur en body van dit bieren zijn niet helemaal zoals ik het in gedachten heb.

Mout roken

Gerookte mout kan een hele aparte smaak aan een bier geven. Bij de juiste dosering van de rookmout en zeker bij gebruik in het juiste biertype is dit een interessante toevoeging. Het is echter geen smaak voor iedereen; je zult het moeten leren waarderen. Het zelf roken van mout is een leuke zijstap van het brouwen. Het roken geeft een smaak aan het bier die je niet vaak tegenkomt. In dit artikel vind je een beschrijving van het roken van mout door brouwerij De Watertoren.

In het verleden heeft de brouwerij al een paar goede en ook minder goede rookbieren gemaakt. De goede waren redelijk bittere, complexe, donkere bieren. Deze waren met rookmout die gekocht was bij Brouwland. De mindere bieren waren met zelfgerookte mout en een stort van 80% rookmout. Het waren geen ondrinkbare bieren, maar er zat een wat zurige, plastic-achtige smaak aan het bier. Maar, er is wel ruimte voor verbetering gelukkig.

De vorige rooksessie is uitgevoerd met beuken- en eikensnippers. Omdat waarschijnlijk de oorzaak van de (bij)smaak hier deels aan ligt, heb ik gekozen voor andere houtsoorten. Hiervoor heb ik de houtsoort Mesquite gebruikt, dit is een Amerikaanse, harde houtsoort die veel sterke rook produceert. Deze is te koop bij tuincentra en wordt speciaal verkocht om bij het barbecuen vlees (bijv. ribeye en grote stukken vlees) te roken. Daarnaast heb ik oak flavored chips gekocht, waarvan ik niet precies weet wat het precies voor hout is geweest. De mesquite heeft echter de meeste rooksmaak afgegeven.

De vorige rookpoging heb ik de mout eerst bevochtigd en redelijk warm gerookt. Zeker het bevochtigen zie ik als oorzaak van de zurige smaak. Nu heb ik de mout maar lichtelijk nat gemaakt en minder heet gerookt. (ongeveer 50°C). De mout voelde maar net warm aan tijdens het roken.

Voor het roken is een kast gemaakt die bovenop een barbecue kan worden geplaatst. Het is een vrij simpele bak met een losse deksel. Het idee is om een afgesloten ruimte te creëren waarin de mout in dichte rook, de smaak kan opnemen. In dit geval heeft de kist voldoende kieren om zuurstof toe te laten. Hierdoor blijven de kolen smeulen, maar ontvlamt het hout niet.

Bovenaanzicht in de kast: links de zak

De werkwijze is  niet zo erg moeilijk. Eerst zijn er op de barbeque de kolen aangestoken. Het hout is eerst bevochtigd. Wanneer de kolen heet en grijsgekleurd zijn, wordt het hout naast de gloeiende kolen gelegd. Vrij snel daarna zal het hout rook gaan produceren.

De gebruikte houtsoorten

De mout is in een fijnmazige zak in de bak gehangen en is daar 2 uur blijven hangen. De ene zak heb ik iets vochtig gemaakt, de ander is droog gerookt. Het mesquite hout geeft een sterke, zoete rook die mij sterk doet denken aan pijptabak met een vleug vanille. Na 2 uur heeft de vochtige mout iets meer rookaroma.

Na 1,5 week heeft de mout een prettige, maar lichte rookgeur, die me doet denken aan rookvlees. De commercieel verkrijgbare rookmout ruikt doorgaans ook niet heel sterk, maar geeft voldoende smaak aan een bier. De mout zal waarschijnlijk worden gebruikt in een donker bier met ongeveer 6%. Het recept volgt nog.