Bij deze bedachte bierstijl door Peter Crombecq stel je een beest van een bier voor. Het uiterlijk voorspelt al veel goeds: een donkere bruin/zwarte kleur en een romige schuimkraag. Na het inschenken zakt deze in tot een fijn laagje.
De geur is sterk, alcoholisch en moutig. Het bier heeft een zachte donkere geur die iets wegheeft van donker brood, vijgen en leer. Het bier heeft een lichte Brett-complexiteit. Ergens achterin is er een lichte hoppigheid te proeven. De smaak heeft een prettig moutige basis met daarop licht gebrande, donkere mouten. Een duidelijke caramoutlaag die krenten, tabak en vijgensmaken vrijgeven. De Brett voegt een zweem van kurk, leer en muffigheid toe die mooi combineert met de moutsmaken en het hogere alcoholpercentage.
De lange lagering met Brett heeft het bier een laatste vergistingszetje gegeven en hierdoor is het bier een stuk minder plakkerig en siropig geworden. De wilde gist heeft het bier niet een compleet ander karakter gegeven, maar wel een mooie verdieping van de smaak. Door de omzetting van de laatste suikers door de Brett is daarbij het mondgevoel een stuk soepeler geworden en heeft het bier een betere doordrinkbaarheid.
Dit is een mooi bier geworden dat ideaal in het winterseizoen kan worden gedronken. De vaak zoete, volmoutige quadrupels zijn voor mij vaak te vullend en plakkerig, dit bier is zwaar maar gelukkig geen mes-en-vorkbier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten