Dit bier heeft 9 maanden in een kunststof vat gestaan met een aantal liters lucht boven het bier. De relatieve luchtdoorlaatbaarheid van het kunststof zorgen voor een bepaalde hoeveelheid zuurstof in het vat, waardoor de Brettanomyces, melkzuurbacteriën en sherrygist (flor) goed heeft kunnen groeien. In de verschillende stadia van de vergisting/lagering was het vlies/flor op het bier goed te zien. Elke keer weer een ander uiterlijk, vorm en geur. Op het ONK heeft dit bier 86 punten gescoord.
Aan de binnenkant van de hals is er een lichte afzetting van gist of zoiets op het glas aanwezig. Dit ziet er raar uit, maar kan geen kwaad. Het bier is bij inschenken helder en heeft een fijne schuimkraag. De kleur is rood bruinig.
Dit bier bevat alleen melkzuur, geen azijnzuur. Andere Vlaams bruinen en Lambieks bevatten azijnzuur wat het bier scherper zurig maakt. Melkzuur is wat milder, maar geeft het bier toch nog zeker een zure smaak. In de geur is de melkzuur duidelijk aanwezig. Verder is er een goede moutigheid met wat chocolade en koude koffie. Een hele prettige geur die ook wat eikenhout in zich heeft.
De smaak is de eerste slok zurig en dit went erg snel. Ook hier alleen melkzuur en dit is vrij mild. De donkere mouten volgen direct erop en geven smaken die doen denken aan lichte koffie en chocolade, maar ook gedroogd fruit en zure kersen. Ondanks de ruime toevoeging van suiker en de verre uitvergisting is het bier redelijk moutig. Bij doordrinken komen de subtiliteiten van het bier naar voren; een wat muffe smaak die lijken op leer, als de binnenkant van een nieuwe leren portemonnee maar ook een associatie met stinkkazen uit Frankrijk. De doordrinkbaarheid is geweldig, het bier is verfrissend en het mondgevoel is niet dun. Een geweldige ervaring om de eerste Vlaams bruin van brouwerij De Watertoren te proeven. De smaak gaat zeker richting Rodenbach en kan zich goed meten met de commerciële bieren. Inmiddels staat versie 2 van deze stijl op vat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten