Proefnotitie: Poseidon Stout

De toevoeging van zeewier aan een stout klinkt erg spannend. Een beetje als zoete ketjap waarbij twee duidelijk verschillende basissmaken gecombineerd worden. Wanneer je daar nog wat rookmout en de onvermijdelijke bitterheid aan toevoegt, heb je op papier een ondrinkbaar bier gemaakt, de Poseidon Stout. We gaan het proeven.

Het bier schenkt in met een prachtige beige schuimkraag met hele fijne bubbeltjes. De kleur is gitzwart.

De geur is gebrand met een zweem van umami. De rookmout komt hier direct achteraan en vormt een mooie verdieping van de geur.  Er is weinig van het zeewier te ruiken, maar bij langer ruiken is er een 'zoutige' zweem te ruiken. 

De smaak is voor de rookfanaat heerlijk. De combinatie van de rook- en whiskymout geven het bier een lichte bbq-rokerigheid, aangevuld met de turfige rook van de whiskymout. Het is lastig te proeven waar de turf ophoudt en het zeewier begint. Het zeewier is gelukkig niet te sterk aanwezig, maar biedt een lichte ziltigheid, die een associatie met sojasaus oproept. Bij elke slok went de rokerigheid en ontwaart de smaak van het zeewier zich. Natuurlijk is er ook een redelijke gebrandheid van de donkere mouten, die een moutbitterheid geven. Het mondgevoel is licht zoet en wat plakkerig, maar het bier is doordrinkbaar. 

Dit experiment is zeker goed gelukt en hoewel het bier zeker geen allemansvriend is, is het goed gebalanceerd en goed in de richting van wat de bedoeling was aan het begin.